Ruhullahi (Laƙabi)

Daga wikishia

Ruhullahi (Larabci: روح الله) ɗaya daga cikin laƙubban Annabi Isa (A.S) da ya zo ƙarara cikin hadisai.[1] da cikin matanan ziyarori a litattafan shi'a cikin kalmomi misalin «السَّلَامُ عَلَى عِيسَى رُوحِ اللَّهِ» (Amincin Allah ya tabbata ga Isa ruhullahi)[2] ruhullahi yana da ma'ana wanda yake ɗauke da ruhun Allah. A cikin aya ta 17 suratul nisa'i ba kai tsaye ba an ishara da wannan laƙabi kamar haka:

إِنَّمَا الْمَسِیحُ عِیسَی ابْنُ مَرْیَمَ رَسُولُ اللَّهِ وَ کَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَی مَرْیَمَ وَ رُوحٌ مِنْهُ

Kaɗai dai almasihu manzon Allah ne da kuma kalmarsa da ya jefa zuwa ga Maryam da ruhu daga gare shi.

Game da dalilin sanya wa Sayyidina Isa (A.S) wannan suna an ambaci adadi fuskoki misalin haka: ana kiransa da wannan laƙabi saboda an halicce shi da umarnin Allah bawai daga maniyyi ba,[3] saboda an raya mutane da addini ta hannunsa,[4] saboda yan rayar da matattu,[5] sakamakon kasancewarwa sababin samun rahama (ruhu ma'ana rahama).[6]

Jingina kalmar ruhu ga Allah kamar yadda yake a isɗilahi jinginawa ce ta “Tashrifi” ma'ana wani ruhu mai tarin daraja ya cancanci a kira shi da suna ruhin Allah, abin da yake bayyana haƙiƙanin cewa mutum yana da ɗauke da sasannin na mada amma a mahanga ta ma'anawiyya da ruhu ya kasance ɗauke da ruhin Allah.[7]

Ruhullahi ana amfani da shi matsayin wani take na sunayen ɗaiɗaikun mutane. Daga cikin mafi shaharar mutum mai ɗauke da wannan suna shi ne Imam Khomaini wanda ya kafa jamhuriyar muslunci ta Iran.

Bayanin Kula

  1. Kulayni”, Al-Kafi, 1363 Sh, juzu’i na 2, shafi na 306, juzu’i. Saffar Qomi, Basaer al-Darajat, 1404H, shafi na 118
  2. Misali, duba Mashhadhi, Al-Mazar al-Kabir, 1419 AH, shafi 497; Ibn Tavus, Misbah al-Za’ir, 1417H, shafi na 146.
  3. Tabarsi, Tafsir Jameed al-Jamae (Persian), 1375, juzu'i na 2, shafi na 21; Tusi, al-Tabyan fi Tafsir al-Qur'an, juzu'i na 6, shafi na 359.
  4. Tabarsi, Tafsir al-Majma al-Bayan (Persian), bugu na farko, juzu'i na 4, shafi.56
  5. Mustafawi, Al-tahqiq fi Kalemat Al-Kur’an, juzu’i na 4, shafi na 256.
  6. Tusi, Al-Tibyan fi Tafsirin Al-Qur’an, juzu’i na 6, shafi na 359.
  7. ↑ Makarem Shirazi, Tafsir Namuna, 1371 AH, juzu'i na 17, shafi na 127-128.

Nassoshi

  • Alqur'ani mai girma.
  • Kulaini, Muhammad bin Yaqoub, Al-Kafi, bugun: Ali Akbar Ghaffari, Tehran, Dar Al-Kutub Al-Islamiyyah, Chap Panjam, 1363H.
  • Makarem Shirazi, Nasser, Tafsir Namouneh, Tehran, Dar Al-Kutub Al-Islamiyyah, Shaab Dahm, 1371H
  • Mustafawi, Hassan, Al-tahqiq Fi Kalemat Alqur’an, Wezarat Farhang wa Irshad Islamiyya, babi na farko, 1417H.
  • Saffar Qomi, Abu Jafar Muhammad bin Hassan, Basa'ir al-Darajaat fi The Virtues of the Family of Muhammad, edited by: Mohsen Kocha Baghi al-Tabrizi, Qom, Library of Ayatullah al-Marashi al-Najafi, Chapter Dom. 1404 AH.
  • Sayyid bin Tawus, Sayyid Ali bin Musa, Misbah al-Za’ir, edita ta: Mu’assasa ta Aal al-Bait for Revival of Heritage, Qum, Mu’assasar Aal al-Baiti don Farfado da Gado, babi na farko, 1417 BC
  • Tabarsi, Fadl bin Hassan, Tafsir Majma’ al-Bayan (Persian), wanda: Hussein Nouri da Muhammad Muftah suka fassara, Tehran, Farahani, babi na farko.
  • Tabarsi, Fadl ibn Hasan, Tafsir Jami’ al-Jami’ (Persian), fassarar: Ahmad Amiri Shadmihri, Mashhad, Astan Quds Razavi, babin farko, 1375 Hijira.
  • Tusi, Muhammad bin Hassan, Al-Tibyan fi Tafsir Al-Qur’an, editan: Ahmed Habib Qasir Al-Amili, ofishin yada labaran Musulunci, babi na farko, 1409H.
  • Mashhadi, Muhammad bin Jaafar, Al-Mazar Al-Kabir, editan: Jawad Quyumi, Qum, Mu’assasa Rubutun Musulunci, babin farko, 1419 Hijira..

{{end}]