Ɓoye Gaskiya

ka da a yi kuskuren ƙaddara wannan ƙasida da ƙasidar Kitmanu Shahada

Ɓoye gaskiya, (Larabci: كتمان الحق) shi ne ɓoye wani abu zai sadar da mutum zuwa ga haƙiƙa a cewar ma’abota bincike, a cikin Alkur’ani akwai mas’aloli guda ashirin da suka bahasi kan ɓoye gaskiya, waɗannan ayoyi sun yi ishara zuwa ga ba’arin misdaƙan ɓoye gaskiya misalin: ɓoye ilimin addini, ɓoye shaida, ɓoye imani, ɓoye sirrika da ɓoye ni’imomin Allah, Hassan Musɗafawi cikin littafin Tafsiru Roshan, ya fassara ɓoye gaskiya a isɗilahin Alkur’ani da ɓoye ilimin addini, cikin ayar Kitman (ayar ɓoye gaskiya) da kuma wasu ayoyin misalin aya ta 146 da 42 suratul Baƙara da aya ta 71 suratul Alu Imrana, haƙiƙa Alkur’ani ya yi bayanin misdaƙan ɓoye gaskiya. kan asasin tafsirin Shi’a, masu ɓoye tabbatattun abubuwa da ilimin addini sun kasance Malaman Ahlul-Kitab, wanda Alkur’ani ya bayyana su matsayin ƙasƙantattun mutane tare da tsine musu. haka nan kuma wasu ba’arin Malaman tafsiri sun tafi kan cewa cikin wurare da mutane suka kasance cikin tsananin buƙatar faɗakarwa da tsinkayar da su haƙiƙa shiru yana kasancewa misdaƙi daga ɓoye gaskiya. Alkur’ani mai girma cikin aya ta 106 suratul Ma’ida da aya ta 283 suratul Baƙara ya yi ishara kan ɓoye gaskiya, haka nan cikin aya 28 suratul Gafir kan ɓoye imani, aya ta 228 suratul Baƙara ɓoye abin da yake ciki mace. cikin aya ta 37 suratul Nisa’i ɓoye ni’imomin Allah. Nam ma ya yi ishara a cewar masu bincike, ɓoye a kankin kansa wani abu da bashi da hukunce-hukunce shari’a ko na Akhlaƙ, kaɗai yana da mabambantan hukunce-hukunce ta fuskanin misdaƙansa. alal misali, a mahangar Akhlaƙ ɓoye sirrika da aibobin mutane da ɓoye imani a wuraren tsoron cutuwa (Taƙiyya) abu ne mai kyawu a mahangar kuma suna kasance wajibi ko mustahabbi, a mahangar Akhlaƙ ɓoye tabbatattun abubuwa da ɓoye shaida, abu ne mara kyau, a shari’a kuma haramun ne.